Meyan otu köklerinin tıpta kullanılmasının çok eski geçmişi vardır. Çin’de M. Ö. 2800 yıllarından bu yana kullanılırken, Sümer ve Hintliler tarafından da tanınmaktaydı. Ebu Ali İbni Sina’nın eserlerinde bu köke ait birçok bilgiler bulunmakla beraber, Orta çağ’da yazılan hemen hemen bütün tıp eserlerinde meyan kökü ile ilgili bilgiler bulmak mümkündür.
Baklagillerden, ırmak kenarlarında, sulak ve nemli yerlerde yabani olarak yetişen bir bitkidir. Boyu 50-150 santim bazen de 200 santimi bulabilir.Çok yıllık bir bitkidir. Yaprakları kanat şeklindedir.
Glukoz, sakkaroz, nişasta, tanen, asparagin, yağ, zamk, reçine, çok tatlı olan glycyrhizik asidi ve glychrizin maddelerini içermektedir.
Ülkemizin daha çok Batı, Güney ve Güneydoğu Anadolu kesiminde yetişen bu şifalı bitki dünya üzerinde de birçok ülkede yetiştirilir ve kullanılır. Latincesi Glycyrrhyza glabra olan bitki ülkemizde çeşitli yörelerde farklı isimlerle anılır. Biyam, piyam, mayan, boyam, tatlı kök gibi birçok isimle anılan meyan kökü, Doğu illerimizde çokça bilinir ve kullanılır. Özellikle Güney Avrupa’ daki birçok ülkede, Asya’da, Kuzey Amerika, Güney Amerika’da, Çin’de ve eski Yunan uygarlıklarında çok uzun yıllardan beri tüketilmekte ve kullanılmaktadır. Kullanılan yaklaşık 20 farklı türü vardır. Bitkinin kök kısımları tüketilir, çayı yapılır. Bitkinin üzerinde lila, mor renkte çiçekler vardır.
Meyan Kökü Bitkisinin Faydaları Nelerdir?
Meyan kökünün bir çok hastalığa iyi geldiği bilinmektedir. Meyan kökünün faydaları arasında şunlar mevcuttur:
- Mide ülserine iyi gelir.
- Karaciğer iltihaplanması tedavisinde kullanılır.
- İshale iyi gelir.
- Susuzluğu giderir.
- Yatıştırıcı özelliği vardır.
- Balgam söktürücüdür ve boğaz ağrısına iyi gelir.
- Öksürüğü hafifletir.
- Gribe iyi gelir.
- Hazımsızlığı giderir.
- Kilo kaybını hızlandırır.
- Ağız içi yaraların (aft) tedavisinde kullanılır.
- Merhemi harici olarak egzama tedavisinde kullanılır.